Podstrony
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
śmiertelnego uścisku. Chwycił ją pod ramiona i jednym, silnym rzutem
wypchnÄ…Å‚ na powierzchniÄ™.
Wypłynęła, dławiąc się i młócąc rękami. Zapętlił ramię wokół jej
talii. Wierzgała słabo, wciąż się krztusząc, drżąca z zimna, gdy holował
jÄ… ku brzegowi.
9 - Mój najdroższy wróg
129
Skoro tylko stopy uderzyły w muliste dno, zagarnął ją w ramiona
i poniósł na łąkę. Padł na kolana i opuścił ją na trawę. Oddychała chra
pliwie, ostro. Oczy miała zamknięte.
Mokre kosmyki włosów przylgnęły do twarzy. Odsunął je delikat
nie, przyglądając się jej bacznie z rosnącą troską. Czyzemdlała?
Uniósł biodra i wyciągnął się na niej delikatnie, ujmując dłońmi
jej twarz. Ostrożnie usunął muł z warg, policzków i nosa. Powieki za
trzepotały i otworzyły się. Czarne jak węgiel tęczówki wpatrywały się
w niego, nieodgadnione, dziwnie spokojne. Jego wyostrzone zmysły
rejestrowały wznoszenie się i opadanie piersi, ich kształt, tak wyrazi
ście uwydatniony przez śliskie błoto, jakby były nagie, dotyk bioder
w zagłębieniu jego ud, bezbronność otwartych dłoni odrzuconych nad
głową...
Nagle zapragnął gorąco tego ciała. Pożądanie przeszyło go z bole
sną wprost siłą. Lily wyszeptała coś tak cicho, że nie dosłyszał. Pochylił
niżej głowę. Wzrok prześliznął się po zgrabnej, wilgotnej szyi i zatrzy
mał na pełnych czerwonych wargach.
Z trudem łapał oddech.
- Co? - zdołał wyszeptać chrapliwie. - Co pani mówi?
- Pytam, czy zamierza pan strzelić znienacka" właśnie teraz - po
wiedziała ledwie dosłyszalnie.
Szarpnął się w górę i stoczył z niej na ziemię.
Lepiej by się stało, pomyślała Lily, patrząc, jak twarz Avery'ego tra
ci nagle wyraz, gdyby w jej głosie nie było tyle nadziei. Ale kiedy otwo
rzyła oczy i zobaczyła tak blisko jego usta, zapragnęła, by...
Znowu zamknęła oczy. Upokorzenie, że musiała zostać uratowana
przez Avery'ego Thorne'a, stłumiło jej pragnienie. Chciała tylko dać mu
nauczkę, pokazać, jak doskonale pływa, kiedy ją wypuścił z rąk. Zanur
kowała więc, zamierzając wynurzyć się z szyderczym triumfem po prze
ciwnej stronie stawu. Musiała jednak zmylić kierunek w mętnej wodzie
i trafiła w plątaninę nenufarowych korzeni.
Zerknęła na niego spod półprzymkniętych powiek. Siedział obok
niej, z jedną ręką nonszalancko przerzuconą przez kolano. Można by
pomyśleć, że po prostu podziwia krajobraz, gdyby nie poruszające się
w napięciu mięśnie szczęk i szyi.
Właściwie inne mięśnie też poruszały się miarowo - bicepsy pod
warstwą śliskiego błota, mięśnie brzucha pod lśniącą, opaloną skórą...
Avery wyglądał jak ożywający na jej oczach piękny posąg z brązu. Ten
widok zapierał dech.
- Dziękuję - powiedziała.
130
Nawet nie odwrócił głowy, by na nią spojrzeć. %7łyła, a to znaczyło,
że spełnił swój obowiązek. Zamiast odpowiadać wstał, z rozmysłem od
wracając się do niej plecami. Postąpił krok, ale zawahał się i spojrzał na
przeciwległy brzeg. Ona też zwróciła tam oczy.
W oddali zaczynali się już podnosić robotnicy.
- Proszę pozwolić, żebym pani pomógł - Avery wyciągnął ku niej rękę.
Zignorowała ten gest, usiłując podnieść się na kolana. - Chyba... chyba
mógłbym zanieść panią do domu, jeśli nie może pani iść - powiedział.
Nie mógł jej zrobić bardziej obrazliwej propozycji. Miałby jej doty
kać? Miałby ją nieść? Jak Merry, Teresę, Kathy i Bóg wie ile jeszcze
kobiet w tym domu?
Choć bardzo tego chciała - Bóg jeden świadkiem jak bardzo! - nie
zniży się do takiego podstępu, nie skorzysta z okazji. Ma jeszcze w sobie
dumÄ™.
- Nie - powiedziała i potrząsnęła głową.
- Niech pani nie będzie nierozsądna - nachylił się nad nią zdecydo
wanym ruchem.
- Nie! - odepchnęła jego ręce.
- Doskonale - warknął. Nie patrząc więcej na nią, ściągnął z pobli
skiego krzaka koszulę i postąpił o krok. Nagle zatrzymał się. Zamarł.
- Niech to wszyscy diabli! - szepnął pod nosem, a potem obróciw
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkskarol.keep.pl
|
