Podstrony
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
może jednak zabierzemy się do roboty?
W odpowiedzi spojrzał na nią wzrokiem tyle niewinnym, ile rozba-
wionym, i natychmiast Agatha wyobraziła go sobie w towarzystwie kobie-
ty, która podzielałaby jego entuzjazm dla wiosennej scenerii i rozpoznawa-
łaby wszystkie nazwy hrabstw, które wymieniał w owym starym pałacyku.
Ostatecznie poczuła się natarczywa i grubiańska.
No, dobra zgodził się pojednawczo James chodzmy.
Wyjął niewielki plan miasta i pospiesznie go przestudiował.
Możemy iść pieszo orzekł to niedaleko.
Ruszyli w drogę.
Gdzie ona teraz pracuje? spytała Agatha. No i skąd się tego
wszystkiego o niej dowiedziałeś?
Gdzie pracuje, tego nie wiem, ale adres dostałem od Petera Rice'a
w Mircester. Nie jest pielęgniarką weterynarii, tylko kimś w rodzaju re-
cepcjonistki.
Agatha zaczęła zachodzić w głowę, czy w ogóle uda im się tam dojść,
albowiem niedaleko" okazało się zupełnie innym dystansem dla Jamesa
niż dla niej. W końcu znalezli się przy długiej ulicy pełnej budynków, w
których na parterze mieściły się sklepy, a na piętrze mieszkania. Sklepy
zapewne od zawsze były sklepami. Budynki pochodziły z czasów króla
Jerzego i ich stan był fatalny. Tynk odpadał, a elewację krył brud pocho-
dzący jeszcze z czasów, gdy nie znano ustaw o ochronie środowiska i
wszystko przykrywała sadza.
LR
T
Była szósta. Zamknięto już większość małych sklepów i na ulicy pa-
nowała cisza. Agatha pamiętała jeszcze czasy, kiedy na ulicy takiej jak ta
brzmiałby gwar dziecięcych głosów: dzieci grających w klasy, w piłkę,
bawiących się w kowbojów i Indian. Teraz wszystkie pewnie siedzą w
domach, oglądając telewizję, filmy albo grając w gry komputerowe. Smut-
ne.
Pod numerem 43 znajdowała się klatka schodowa między dwiema ofi-
cynami, prowadząca do mieszkań na górze. Na szczycie znajdowały się
zniszczone drewniane drzwi, a przy nich rząd przycisków z nazwiskami
mieszkańców. Na liście nie było żadnej Mabbs.
Pewnie pomyliliśmy adres powiedział James.
Nie przeszłam takiego kawału drogi, żeby odejść z niczym od-
parła niecierpliwie Agatha, którą bolały nogi. Przycisnęła pierwszy dzwo-
nek z brzegu.
Po chwili drzwi otworzyła chuda dziewczyna o anemicznym wyglą-
dzie i blond włosach uformowanych w kolce.
Czego? spytała.
Panna Cheryl Mabbs? zapytała Agatha.
Pod czwórką odpowiedziała dziewczyna ale nie ma jej. Wy-
szli z Jerrym.
Dokąd? spytał James.
Skąd mam wiedzieć, chłopie? Zwykle chodzą na rybę z frytkami i
na dyskotekę.
LR
T
Gdzie ta dyskoteka? James uśmiechnął się do dziewczyny, co
ona natychmiast odwzajemniła.
Nie jest w twoim stylu powiedziała. To na końcu ulicy. Zaje-
bjazda. Na pewno traficie. Poznacie po hałasie.
No i masz powiedział James, kiedy znów znalezli się na ulicy.
Wcale nie mam Agatha spojrzała na niego możemy pójść coś
zjeść, a potem sami byśmy się wybrali na tę dyskotekę.
Parsknął cicho i spojrzał przed siebie.
Naprawdę sądzę, że powinniśmy raczej wracać, Agatho. Jak słusz-
nie zauważyła tamta młoda dama, dyskoteki nie są w moim stylu.
Agatha przyjrzała mu się.
W moim też nie bardzo powiedziała, czując każdy krok na swo-
ich zbolałych stopach.
Przystanął, spoglądając na nią uprzejmie i z dystansem, ewidentnie
czekając, aż ona ustąpi.
Kolacja i pomyślimy? zaproponowała Agatha.
Przyznam, że faktycznie jestem głodny. Na kolację trochę za wcze-
śnie. Znajdzmy jakiś bar.
Przy drinkach i skromnej kolacyjce w indyjskiej restauracji Agatha
zauważyła, że im więcej czasu spędza z Jamesem, tym mniej się o nim
dowiaduje. Miała wrażenie, iż dysponował niewyczerpanym zasobem
ogólnych tematów do rozmowy, od polityki po ogrodnictwo, ale o tym, co
czuł czy o czym myślał, nie mówił wcale.
LR
T
Zgodził się jednak na zbadanie dyskoteki.
Poszli więc z powrotem ulicą Kosową. Zbliżając się do jej końca,
usłyszeli: łup, łup, łup, muzyki dobywającej się z dyskoteki.
Dyskoteka nazywała się Zajebjazda. Po uiszczeniu drobnej opłaty za
wstęp Agatha i James weszli do środka bez kłopotów.
Miłej zabawy, babciu usłyszała Agatha od bramkarza, na co od-
powiedziała:
Wypchaj się i natychmiast zauważyła, że twarz Jamesa znów
przybrała zdegustowany wyraz.
Wnętrze dyskoteki wypełniał tłum ciał miotających się w świetle stro-
boskopu. Agatha w ślad za Jamesem przepychała się łokciami w kierunku
plastikowego baru w rogu sali.
James zamówił Agacie wodę mineralną, ponieważ prowadziła, oraz
whiskey z wodą dla siebie.
Ile płacę? wrzasnął w stronę barmana, bladego młodzieńca o
niezdrowym, pryszczatym obliczu.
Na koszt firmy, panie władzo odrzekł barman.
Nie jesteśmy z policji.
W takim razie, płać pan. Trzy funty za każdego drinka. Razem
sześć funciaków, kolego.
Zna pan Cheryl Mabbs? spytał James. Jesteśmy jej znajo-
mymi.
Barman wskazał:
LR
T
Przy tamtym stoliku, ta w tych pomarańczowo różowych
włosach.
Spoza mrugającego światła stroboskopu i wygi basów kręcących się
ciał dostrzegli jakiś pomarańczowo różowy blask w najdalszym rogu
sali.
Pij powiedział James, wychylając drinka.
Ja dziękuję Agatha przekrzykiwała panujący hałas i tak nig-
dy nie przepadałam za owadzimi szczynami.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkskarol.keep.pl
|
