Podstrony
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Sara i Jeff jedli śniadanie, zadzwonił telefon.
- Kłopoty? - zapytał zaniepokojony Geoffrey, gdy
Sara wróciła z biblioteki.
- Telefonowali z biura w Nowym Jorku - wyjaÅ›
niła pobladła Sara. - Dawid zachorował. - Dawid był
zastępcą Sary, jej prawą ręką. Zamyślona oparła się
plecami o parapet i wbiła wzrok w podłogę.
- Co mu się stało?
- Jeszcze nie wiadomo. Obudził się w środku nocy
z bólem w piersiach. Odwieziono go do szpitala. Jest
przy nim żona. - Potrząsnęła powoli głową i spojrzała
na Geoffreya. - Wracam.
- Chcesz dzisiaj lecieć do Nowego Jorku? Nie mo
żesz tego zrobić, Saro. Przecież zaledwie wczoraj
stamtąd przyleciałaś!
- Nie mogę? - spytała, a jej oczy nabrały twardego
178
wyrazu. - Nasza umowa nie przewiduje nagłych wy
padków?
- Nie o to mi chodziło i ty dobrze o tym wiesz!
- odpowiedział równie twardo. - Nie mam zamiaru
stawiać ci przeszkód. Myślałem o tym wszystkim, co
zaplanowałaś sobie na dziś i na jutro.
Sara zrozumiała swój błąd i, zakłopotana, odwróciła
wzrok. Czyżby zmęczenie pozbawiło ją zdrowego roz
sądku? Przecież Geoffrey miał najwyrazniej dobre
intencje.
- Te sprawy po prostu będą musiały zaczekać - po
wiedziała łagodniej. - Najpierw sprawdzę, jak ma się
Dawid. Pracuje ze mnÄ… od samego poczÄ…tku, od chwi
li, gdy otworzyłam sklep w Nowym Jorku. I jest dla
dla mnie kimś bardzo ważnym. A poza tym - zmarsz
czyła brwi - ktoś musi się zająć organizowaniem
benefisu. Jeżeli polecę tam jeszcze dziś, będę miała na
to cały dzień. Wrócę w sobotę rano i zostanie mi
jeszcze mnóstwo czasu na przygotowanie przyjęcia.
- Ale już i tak jesteś wykończona! - zawołał Geof
frey, zrywając się od stołu. - Popatrz, jak wyglądasz!
Stanowczo za dużo na siebie bierzesz! - Czuł się
winny, bo w niemałym stopniu sam się do tego przy
czynił.
- Dam sobie radę, Jeff. Przyjęcie jest już prawie
przygotowane. Dostawy żywności i kwiatów omówio
ne w najdrobniejszych szczegółach. Mogę zrobić listę
pozostałych spraw i pani Fleming się nimi zajmie.
Zaplanowane na dziÅ› rozmowy telefoniczne mogÄ™ za
łatwić jutro z Nowego Jorku...
- Zamęczysz się, Saro!
Sara westchnęła, spuściła głowę i roztarła sobie
skronie. - A czy mam inny wybór? - spytała.
Zaległo niezręczne milczenie.
- Ja polecę do Nowego Jorku - powiedział wresz-
179
cie Geoffrey. - Powiesz mi, dokąd mam pójść i co
załatwić. Mogę zacząć od szpitala, żeby sprawdzić,
jak czuje siÄ™ Dawid. A potem pojadÄ™ do biura. Co ty na
to?
- Nie mogę cię prosić o coś takiego - wyszeptała
zdumiona.
- Wcale mnie nie prosisz - odparł, podchodząc do
Sary. - Sam ci to zaproponowałem. Chcę to zrobić,
Saro! Chyba że ty się na to nie zgodzisz.
- Zgadzam się! To mi bardzo ułatwi sytuację. Ale
co z twoją pracą? Masz dosyć swoich zajęć...
- Poradzę sobie. - Objął Sarę i podniósł w ramio
nach. - A zresztÄ… teraz moja kolej.
- Twoja kolej?
- %7łeby trochę popodróżować. Musisz być już bar
dzo zmęczona tym ciągłym lataniem w tę i z po
wrotem.
- Nie uskarżam się - wyszeptała, przytulając się do
Geoffreya.
- Ale ja się uskarżam. Polecę do Nowego Jorku
pod jednym warunkiem.
- Jakim? ,
- %7łe będziesz chodziła wcześnie spać. W obie no-
ce
- A cóż innego mogłabym robić bez ciebie? - Ge
offrey roześmiał się i pocałował ją.
- Nie wiem - wymamrotał, nie przerywając poca
łunku. Potem wyszeptał jej prosto do ucha: - A co
robiłaś do tej pory?
- Sama nie wiem - westchnęła z zamkniętymi
oczami. Kiedy tak ją przytulał i pieścił, nie mogła
skupić myśli. Pogładziła szerokie plecy Geoffreya.
Znowu pocałował ją w usta.
- Wiesz, na co mam teraz ochotę? - zapytał ochry
ple.
180
- Na co?
- Chcę pójść z tobą do łóżka.
- Teraz?
- Teraz.
- Do którego łóżka? - wymknęło jej się. To było
właściwie pytanie, czy Geoffrey ją kocha. Ale kiedy
z bijącym sercem czekała na jego odpowiedz, drzwi
do kuchni otworzyły się gwałtownie i weszła pani
Fleming.
- Och, przepraszam... - bąknęła zakłopotana i szy
bko się wycofała. Ale czar prysnął.
- No, tak... - Geoffrey powoli uwolnił Sarę z ra
mion i odsunął się od niej. - Myślę, że powinienem
teraz zadzwonić do mego biura, a potem na lotnisko.
Dobrze by było, gdybyś mi spisała wszystkie zlecenia.
Sara skinęła głową, niezdolna wydusić z siebie sło
wa. Była już taka bliska prawdy! To niesprawiedliwe!
Ale cóż znaczyło rozczarowanie wobec ciężaru, który
Geoffrey zdjÄ…Å‚ jej z ramion. IdÄ…c za nim do biblioteki,
zdała sobie sprawę, że odczuwana ulga tylko w poło
wie bierze się stąd, że nie musi lecieć do Nowego
Jorku. Najważniejsza była świadomość, że mąż po
śpieszył jej z pomocą. A na postawione pytanie do
czeka siÄ™ odpowiedzi kiedy indziej.
Podczas lotu z San Francisco do Nowego Jorku
Geoffrey ani na chwilę nie zmrużył oka. Spodziewał
się, że czteroipółgodzinna podróż pozwoli mu się od
prężyć, ale spędził ją na rozmyślaniu o Sarze. Czy go
kocha? Na co dzień tak był zaganiany, że nie miał
kiedy zadawać sobie tego pytania; tym bardziej nękało
go teraz. Gdyby podróżował dwa razy w tygodniu,
zupełnie by się zadręczył. Chyba że miałby pewność,
że Sara naprawdę za nim tęskni. Albo jeszcze lepiej
- żeby podróżowali razem. To byłaby prawdziwa
181
przyjemność! Mógłby się na przykład zaprosić na ten
jej benefis. Lizzie może spokojnie zostać pod opieką
Caryn i pani Fleming, a Sarze przyda siÄ™ towarzystwo
i męska opieką.
Sara jest naprawdę nadzwyczajna, zadecydował, za
czynając drugą whisky. Zaplanowała przyjęcie - me
nu, nakrycia, kwiaty, wino, muzykę. Gdzież ona wy
nalazła ten kameralny zespół, grający na instrumen
tach drewnianych? I wszystkich dostawców? Kiedy
zaproponował wydanie przyjęcia, był przekonany, że
Sara zrzuci co siÄ™ da na barki gospodyni. Tymczasem
nie tylko zajęła się całością spraw organizacyjnych,
ale jeszcze przekonała panią Fleming, że jest jej nie
słychanie pomocna, co graniczyło z cudem.
Tak, Sara była cudowna. Ale również bardzo już
zmęczona. Geoffrey zauważył jej bladość i podkrążo
ne oczy. Angażowała się bardziej, niż wynikało to
z ich umowy. Dlaczego? Geoffrey nie miał pewności.
Z miłości do niego? Chyba czas na następną whisky.
W przejściu pojawiła się stewardesa, minęła Geof
freya, rozglądając się, czy któryś z pasażerów nie
potrzebuje jej usług. Geoffrey uniósł rękę, ale szybko
ją opuścił i spokojnie patrzył, jak smukła blondynka
oddala się. Dawniej nie przepuściłby takiej pociągają
cej dziewczynie. Teraz interesowała go tylko jedna
kobieta.
Spojrzał na złotą obrączkę na palcu i zdał sobie
sprawę, że dobrze jest mu w małżeństwie. Gdyby
jeszcze wiedział, jaka go czeka przyszłość. Gdyby
potrafił wyznać Sarze swoją miłość. Ale to mogłoby ją
wprawić w zakłopotanie. Zresztą, czy by mu w ogóle
uwierzyła? Przed laty kochali się naprawdę, a on nie
potrafił zapobiec klęsce. Jaki sens miałyby obecnie
jego zapewnienia o miłości? Lepiej ją po prostu oka
zywać.
182
Przypomniał sobie, jak postanawiał zachować chłód
i trzymać Sarę na dystans. Czy naprawdę wyobrażał
sobie, że to możliwe, czy tylko był zbyt tchórzliwy, aby
przyznać się do tego, że Sara intryguje go teraz jeszcze
bardziej niż przed laty w Snowmass? Chciał być męż
czyzną silnym i w pełni odpowiedzialnym za swoją
przyszłość. Ale czy był taki w istocie? Kiedy w rachu
bę wchodziła Sara, czuł się całkowicie bezsilny.
Sara natomiast wcale nie sprawiała wrażenia bezsil
nej. W Nowym Jorku Geoffrey przekonywał się o tym
na każdym kroku. Wysłuchiwał hymnów pochwal
nych na cześć szefowej, oglądał na własne oczy osiąg
nięcia Sara McCray Originals. Odwiedził w szpitalu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkskarol.keep.pl
|
