Podstrony
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
kwiaty, całymi nocami stał w peerelowskich kolejkach po czekolady dla nas. I nie
rozumiałam, dlaczego jednym kieliszkiem wódki odbierał nam to wszystko.
Potem Tata odszedł. Miałam 15 lat. I nadal nic nie rozumiałam. Teraz mam 25 lat.
Własną rodzinę i własne życie. I zaczęłam rozumieć. Już teraz wiem, że były problemy,
z którymi Tata nie mógł sobie poradzić, sprawy, które Go przerosły. Teraz pamiętam tylko te
dobre chwile. Z perspektywy czasu oceniam, że moje dzieciństwo nie było złe, było na swój
sposób szczęśliwe. Wyparłam to wszystko, co mnie raniło. Bo jaki sens ma pielęgnowanie
w sobie nienawiści?
Ewa
Przeglądałam się w butelkach
Nigdy nie usłyszałam pochwały z ust ojca, zawsze rozkazywał. Stawiał mi wysoko
poprzeczkę, więc myślałam, że jestem leniwa, słaba i głupia. Gdy zaczynał pić, nie mogłam
wyjść na podwórko, bo dzieciaki śmiały się ze mnie. Było mi wstyd, że mój tata pije.
Z biegiem czasu, gdy rozumiałam więcej, mama zaczęła mi się zwierzać. Pytała, co ma
zrobić, i oczekiwała odpowiedzi. Przez ojca alkoholika zostałam pozbawiona tego, co dla
dziecka najważniejsze, beztroskiego dzieciństwa - gdyż zawsze dawały o sobie znać niepew-
ność i strach, że wróci do domu nietrzezwy. Zamiast przeglądać się w oczach taty,
przeglądałam się w jego butelkach po wódce.
Zdaję sobie sprawę, ze powinnam się zwrócić do specjalisty. A co będzie, jeśli osoba,
która ma mi pomóc, zawiedzie mnie? Nie chcę zostać zraniona kolejny raz.
Nastolatka z Rzeszowa
4. Bohater, maskotka, niewidzialne dziecko
Rodzina to system, którego podstawowym celem jest rozwój wszystkich jego członków.
Gdy prawidłowo funkcjonuje, poszczególni członkowie w sposób elastyczny wypełniają
określone role służące zaspokojeniu jej potrzeb. Ale ten sprawny mechanizm przestaje takim
być, jeśli ktoś z dorosłych nadużywa alkoholu. Wraz z nasileniem kryzysu rodzinnego staje
się on coraz bardziej chaotyczny i niestabilny, między innymi dlatego, że jedno lub oboje
rodzice przestają wypełniać swoje role. Aby rodzina przetrwała, konieczne jest znalezienie
takiej struktury, której jednym z elementów są sztywno określone role. Wtedy zachowania
członków rodziny stają się przewidywalne i bezpieczne. Im bardziej system rodzinny
zdominowany jest przez nadmierne picie jednego z dorosłych, tym jego reguły są
sztywniejsze i bardziej rygorystyczne.
Wymienianie jedynie kilku ról to nadmierne uproszczenie. Opiszę je jednak, gdyż
pozwalają zrozumieć istotę oraz konsekwencje funkcjonowania w roli służącej systemowi
rodzinnemu, a nie jednostce.
Bohater rodzinny to dziecko, które dostarcza rodzinie poczucia wartości, dumy
i sukcesu. Zwykle bierze na siebie różne obowiązki i świetnie sobie z nimi radzi. Ponieważ
znaczna ich część to sprawy dorosłych (np. gotowanie, sprzątanie, wychowywanie
młodszego rodzeństwa), bohater staje się małym dorosłym : dzielny, opanowany, pełen
poświęcenia i gotowości do rezygnacji z siebie dla innych. Dalsza rodzina, znajomi
i sąsiedzi często z zazdrością patrzą na takie dziecko, chwalą je i podziwiają. Dzięki
bohaterowi rodzina może poczuć się dobrze, bo przecież wychowała tak odpowiedzialnego
i odnoszącego sukcesy młodego człowieka.
Tylko czasem ktoś zauważy, że bohater to bardzo skryte dziecko, wiecznie
niezadowolone z siebie i z tego, co osiągnęło. Bohater rodzinny wciąż bywa napięty,
ponieważ obawia się, że ktoś wreszcie odkryje, iż wcale nie jest takim, jak widać na
zewnątrz. Towarzyszy mu przy tym poczucie bezwartościowości. Czuje się nieszczęśliwy,
zaniedbany i osamotniony. Jego rola w rodzinie to być odpowiedzialnym dorosłym. Ale
dziecko, które nie przeszło pełnego cyklu dorastania i dojrzewania, nie jest w stanie sprostać
takiemu wyzwaniu. Dzieci jednak bardzo szybko uczą się poprzez modelowanie i naśladow-
nictwo, co pozwala im przekonująco odgrywać daną rolę, choć wewnętrznie nie są do niej
przygotowane.
Kozłem ofiarnym też zazwyczaj jest dziecko. Dzięki niemu rodzina może odwrócić
uwagę od swoich rzeczywistych problemów. Traktuje bowiem dziecko jako swoisty obiekt
zastępczy, na którym można się skoncentrować i wyładować negatywne uczucia. Kozioł
ofiarny jest z pozoru przeciwieństwem bohatera rodzinnego . Dorośli postrzegają takie
dziecko jako nieodpowiedzialne i trudne, przynoszące swoim zachowaniem kłopoty
i problemy. Często kiepsko się uczy, wcześnie sięga po używki, wpada w tzw. złe
towarzystwo. Wobec rodziców jest zwykle bezczelne i aroganckie. W ten sposób wyraża
bowiem negatywne emocje, jakie członkowie rodziny odreagowują na nim.
Kozioł ofiarny może być jednak zadziwiająco podobny do bohatera rodzinnego : tak
jak on potrafi wziąć odpowiedzialność za to, co dzieje się w rodzinie. Ale bohater bierze na
siebie odpowiedzialność za pozytywny wizerunek rodziny, zaś kozioł - za negatywny.
Dzieci w obu rolach przeżywają lęk, poczucie odrzucenia, osamotnienia i skrzywdzenia.
U kozła ofiarnego czasem pojawia się również uczucie nienawiści do świata i ludzi, którzy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkskarol.keep.pl
|
