Podstrony
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
łalności w zakresie unieszkodliwiania tych odpadów poprzez ich składowanie, obo-
wiązany jest do podania we wniosku o to zezwolenie następujących informacji do-
tyczących:
158
1) właściwości fizycznych łącznie z określeniem postaci (stała, szlam, płynna lub
gazowa), chemicznych, biochemicznych i biologicznych odpadów,
2) toksyczności, trwałości fizycznej, chemicznej i biologicznej odpadów,
3) akumulowania i biotransformacji składników odpadów w organizmach żywych
lub osadach,
4) podatności odpadów na zmiany fizyczne, chemiczne i biochemiczne oraz wza-
jemnego oddziaływania w danym środowisku z innymi substancjami organicz-
nymi i nieorganicznymi,
5) położenia geograficznego składowiska odpadów wraz z charakterystyką przy-
ległych obszarów,
6) sposobu opakowania oraz stosowanych sposobów ograniczania rozprzestrze-
niania się odpadów,
7) środków ostrożności podjętych w celu uniknięcia zanieczyszczenia środowiska.
3. Posiadacz odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz
z przetwarzania tych odpadów jest obowiązany do prowadzenia monitoringu miejsc
magazynowania tych odpadów.
4. Wojewoda może, w drodze decyzji, zobowiązać posiadacza odpadów, o którym
mowa w ust. 2, do prowadzenia dodatkowych badań wpływu odpadów na jakość
wód oraz zwiększyć częstotliwość prowadzenia wszystkich badań.
5. Postępowanie w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 4, wszczyna się
z urzędu.
6. Posiadacz odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz
z przetwarzania tych odpadów jest obowiązany w zbiorczym zestawieniu danych,
o którym mowa w art. 37 ust. 1, dodatkowo zamieścić informację o ilości siarcza-
nów lub chlorków w odpadach przypadających na Mg wyprodukowanego dwutlen-
ku tytanu.
7. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw gospodarki, kierując się właściwościami odpadów oraz ich oddziaływa-
niem na środowisko w trakcie długotrwałego składowania określi, w drodze rozpo-
rządzenia, odpady pochodzące z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz
z przetwarzania tych odpadów, które nie mogą być unieszkodliwiane przez ich skła-
dowanie oraz dopuszczalne ilości odpadów wytwarzanych w przeliczeniu na Mg
wyprodukowanego dwutlenku tytanu.
8. Minister właściwy do spraw środowiska, kierując się właściwościami odpadów oraz
ich oddziaływaniem na środowisko w trakcie długotrwałego składowania określi,
w drodze rozporządzenia, zakres, obowiązkowe i dodatkowe badania wpływu odpa-
dów na jakość wód, sposoby, metody referencyjne badań i warunki prowadzenia mo-
nitoringu składowisk odpadów oraz miejsc magazynowania odpadów pochodzących
z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów.
Art. 41.
1. Odpady w postaci baterii lub akumulatorów unieszkodliwia się oddzielnie od in-
nych rodzajów odpadów.
2. Posiadacz odpadów w postaci baterii lub akumulatorów, powstałych w wyniku pro-
wadzonej przez niego działalności gospodarczej, jest obowiązany do ich selektywnej
zbiórki, umożliwiającej pózniejszy odzysk lub unieszkodliwienie tych odpadów.
3. Posiadacz odpadów w postaci baterii lub akumulatorów, który jest osobą fizyczną
nie będącą przedsiębiorcą lub jednostką organizacyjną nie będącą przedsiębiorcą,
powinien zwracać te odpady do punktów ich zbiórki lub wrzucać do pojemników
przeznaczonych na te odpady.
159
4. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 3, dotyczą posiadaczy odpadów w postaci
baterii lub akumulatorów, które zawierają:
1) powyżej 0,0005% wagowo rtęci, lub
2) powyżej 0,025% wagowo kadmu, lub
3) powyżej 0,4% wagowo ołowiu,
4) powyżej 25 mg rtęci na celę, z wyjątkiem baterii manganowo-alkalicznych,
w których poziom wagowo rtęci nie powinien przekraczać 0,025%.
Art. 42.
1. Zakazuje się poddawania odzyskowi określonych rodzajów odpadów medycznych
i weterynaryjnych.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw środowiska, kierując się zagrożeniami stwarzanymi przez powstające odpa-
dy określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje odpadów medycznych i weterynaryj-
nych, których poddawanie odzyskowi jest zakazane.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw środowiska kierując się zagrożeniami stwarzanymi przez powstające odpady
określi, w drodze rozporządzenia, dopuszczalne sposoby i warunki unieszkodliwia-
nia odpadów medycznych i weterynaryjnych.
Art. 43.
1. Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane:
1) w rolnictwie, rozumianym jako uprawa wszystkich płodów rolnych wprowa-
dzanych do obrotu handlowego, włączając w to uprawy przeznaczane do pro-
dukcji pasz,
2) do rekultywacji terenów, w tym gruntów na cele rolne,
3) do dostosowania gruntów do określonych potrzeb wynikających z planów go-
spodarki odpadami, planów zagospodarowania przestrzennego lub decyzji
o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
4) do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu,
5) do uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do produkcji pasz.
2. Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane, jeżeli są ustabilizowane oraz
przygotowane odpowiednio do celu i sposobu ich stosowania, w szczególności przez
poddanie ich obróbce biologicznej, chemicznej, termicznej lub innemu procesowi,
który obniża podatność komunalnego osadu ściekowego na zagniwanie i eliminuje
zagrożenie dla środowiska lub zdrowia ludzi.
3. Przed stosowaniem komunalne osady ściekowe oraz grunty, na których mają one
być stosowane, powinny być poddane badaniom przez wytwórcę komunalnych osa-
dów ściekowych.
4. Wytwórca komunalnych osadów ściekowych jest obowiązany do przekazywania
właścicielowi, dzierżawcy lub innej osobie władającej nieruchomością, na której
komunalne osady ściekowe mają być stosowane, wyników badań oraz informacji
o dawkach tego osadu, które można stosować na poszczególnych gruntach.
5. Właściciel, dzierżawca lub inna osoba władająca nieruchomością, na której komunal-
ne osady ściekowe mają zostać zastosowane w celach określonych w ust. 1 pkt 1, 4
lub 5, jest zwolniona z obowiązku uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalno-
ści w zakresie odzysku lub obowiązku rejestracji, o którym mowa w art. 33 ust. 5
oraz prowadzenia ewidencji tych odpadów.
160
6. Zakazuje się stosowania komunalnych osadów ściekowych:
1) na obszarach parków narodowych i rezerwatów przyrody,
2) na wewnętrznych terenach ochrony pośredniej stref ochronnych ujęć wody,
3) w pasie gruntu o szerokości 50 m bezpośrednio przylegającego do brzegów
jezior i cieków,
4) na terenach zalewowych, czasowo podtopionych i bagiennych,
5) na terenach czasowo zamarzniętych i pokrytych śniegiem,
6) na gruntach o dużej przepuszczalności, stanowiących w szczególności piaski luz-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkskarol.keep.pl
|
