Podstrony
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
pomagając Luke’owi unicestwić pierwszą Gwiazdę Śmierci. Oboje Solo obawiali się, że
Gavin zginie, starając się zabić voxyna. Wiedzieli jednak, że próba przechwycenia
transportowca za pomocą promienia ściągającego „Sokoła” mogłaby się zakończyć nie tylko
śmiercią pasażerów „Niespodzianki”, ale także pilotów X-skrzydłowców. Nie mogli zrobić
nic z wyjątkiem przyglądania się, jak inni dokonują bohaterskich czynów. Patrząc na zbielałe
kostki palców Hana, Leia się domyśliła, że on także nie może znieść przymusowej
bezczynności.
Obserwowali, jak transportowiec, koziołkując w locie, mija ostatnie statki i osiąga
nieregularną orbitę okołobiegunową. Operatorzy Wojsk Obrony Planety zgodzili się wyłączyć
na pewien czas kilka sektorów kosmicznych min, dopóki nie przeleci obok nich „Słodka
Niespodzianka”. Obliczyli jednak, że transportowiec roztrzaska się o powierzchnię Coruscant
po upływie czterdziestu dwóch minut. Posługując się generatorami promieni ściągających,
usiłowali uporządkować zamieszanie, jakie wywołała próba ucieczki jego pilota. Nie mieli
jednak wyboru.
Otrzymali
rozkaz
zlikwidowania
„Niespodzianki”,
zanim
roztrzaska
się
o
powierzchnię. Pasażerowie musieli opuścić statek albo zginąć na jego pokładzie.
Gavin widocznie zdołał dotrzeć do sekcji inżynierskiej i skorzystać z rezerwowej
aparatury kontrolnej, gdyż uruchomił silniki manewrowe i spowolnił tempo opadania
„Niespodzianki”. Operatorzy Kontroli Lotów zarządzili alarm i uzyskali informację, że z
powierzchni Coruscant wystartowała barka zdolna do pomieszczenia tysiąca pasażerów. Pięć-
setmetrowej długości jednostka o nazwie „Stateczna Dama” pojawiła się kilka minut później
pod „Sokołem”. Jej pilot zmniejszył prędkość i zaczął manewrować, aby znaleźć się nad
włazem ratunkowym w górnej części kadłuba „Niespodzianki”. Han zajął pozycję za rufą
uszkodzonego transportowca, wyraźnie rozgoryczony, że może tylko siedzieć i przyglądać się
ratownikom. Leia ponownie uwolniła myśli i posłużyła się Mocą. Stwierdziła, że stłoczeni w
górnej części transportowca pasażerowie zaczynają kierować się do włazu. Nie wyczuła
voxyna, ale to jeszcze niczego nie dowodziło. Z wyjątkiem kilku pierwszych chwil, kiedy
zwierzę się poruszyło, Jaina i Mara także nie wyczuwały zabójcy Numy Rar.
Kiedy „Stateczna Dama” zaczęła powoli opadać, aby się zetknąć z włazem
ratunkowym, „Słodka Niespodzianka” przelatywała mniej więcej nad południowym
biegunem Coruscant. Nawigacyjny komputer informował, że do katastrofy pozostają zaledwie
trzydzieści trzy minuty. Leia miała nadzieję, że to wystarczy, aby tysiąc przerażonych
uciekinierów zdołało się przedostać na pokład barki.
Z odbiornika komunikatora odezwał się Gavin Darklighter.
- Leio, czy wiesz, jak zabić te potwory?
- Potwory? - powtórzyła kobieta.
- Cztery - potwierdził Gavin. Han jęknął.
- Mniej więcej metr wysokie i cztery metry długie - ciągnął pułkownik. - Nie atakują
nas, ale tkwią między nami a śluzą.
Han wybrał inny kanał, aby połączyć się bezpośrednio z pilotem gwiezdnej barki.
- Wstrzymajcie się chwilę, „Stateczna Damo” - poprosił. Nie czekając na odpowiedź,
poderwał „Sokoła”, przeleciał pod brzuchem większego statku i zastopował. - Musimy
najpierw rozwiązać pewien problem.
Leia nie usłyszała, co w odpowiedzi zaskrzeczał pilot „Damy”. Wykorzystując inny
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkskarol.keep.pl
|
