Podstrony
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
dla poetyckich dzieł przypisywanym dwóm izraelskim królom: Dawidowi i Salomonowi.
Hiob radzi: Zapytaj ziemi - a cię pouczy" (Hi 12,8). Postępując zgodnie z tą maksymą,
opisuje szczegółowo obyczaje ssaków, drogi ptaków, znaki na niebie, deszcze i powodzie.
Wypowiada się również na temat różnych gatunków drzew rosnących nad strumieniami, od
papirusów porastających bagna po cierniste krzewy na pustyni, co czyni go największym
przyrodnikiem" Starego Testamentu.
400. Obserwator nieba. W Księdze Hioba jest mowa także o Niedzwiedzicy, Orionie,
Plejadach i Strefach Południa" (por. Hi 9,9). Autor dostrzegał, że gwiazdy nie pojawiają się
na niebie w sposób przypadkowy, lecz tworzą stałe układy (dzisiaj nazywamy je kons-
telacjami). Ludzie starożytni widzieli w każdej z konstelacji obraz jakiegoś zwierzęcia albo
postaci mitologicznej, zazwyczaj również utożsamianej ze zwierzęciem.
401. Poezja króla Dawida. Dawid był nie tylko wielkim wojownikiem, lecz również
muzykiem i poetą. Grał na lirze - ośmiostrunnym instrumencie podobnym do harfy.
Przypisuje się mu autorstwo większości zebranych w Starym Testamencie psalmów.
402. Najkrótszy z psalmów (Ps 117) składa się zaledwie z dwóch wersetów, a znajdujący
kawałek dalej Psalm 119 stanowi nie tylko najdłuższy psalm, ale także najdłuższy rozdział"
w całym Piśmie Zwiętym. Co więcej, jest dłuższy od kilku ksiąg biblijnych, takich jak:
Księga Abdiasza, List do Filemona czy List Judy.
403. Zpiewnik Psalmów? Wydaje się, że biblijny zbiór psalmów wywodzi się
najprawdopodobniej z jakiegoś śpiewnika używanego w kulcie świątynnym w Jerozolimie.
W wielu miejscach Księgi Psalmów znajdujemy słowa takie jak sela", maskim" i miktam",
służyły one jako wskazówki dla osoby recytującej bądz śpiewającej psalm w czasie
nabożeństwa.
404. Księga Psalmów składa się właściwie z pięciu odrębnych ksiąg pieśni i utworów
poetyckich. Pierwsza księga obejmuje psalmy 1-41, księga druga: 42-72; księga trzecia:
73-89; czwarta: 90-106; a w księdze piątej znajdują się psalmy 107-150.
405. Akrostych". Niektóre psalmy są napisane w formie akrostychu". Należy do nich
psalm 119 - czyli najdłuższy z biblijnych psalmów - w którym poszczególne strofy są
rozpoczęte od kolejnych liter hebrajskiego alfabetu. Podobnie jest w psalmie 112, w którym
ta sama reguła została zastosowana do poszczególnych wersetów.
406. Określenie psalmy przebłagalne" odnosi się do siedmiu utworów, w których
wyrażono szczególnie głęboki żal za popełnione grzechy. Zalicza się do nich psalmy:
7,32,38,51,102,130 oraz 143. Autorstwo pięciu z nich przypisuje się królowi Dawidowi.
Szczególne znaczenie ma psalm 51, który, według Biblii, został wygłoszony przez Dawida,
gdy prorok Natan wytknął mu grzech z Batszeba (por. Ps 51,2).
407. Psalmy mesjańskie" to starotestamentalne pieśni, które zapowiadają życie,
działalność, a nawet śmierć przyszłego Mesjasza. Sam Pan Jezus i autorzy ksiąg Nowego
Testamentu przywoływali te
psalmy jako odnoszące się do Niego. Do psalmów mesjańskich zalicza się psalmy: 22,
40,41,45, 69, 72, 89 oraz 118.
408. Psalmy liturgiczne" uważa się za pieśni, które żydowscy pielgrzymi śpiewali,
podróżując na święta do Jerozolimy z okolicznych palestyńskich miejscowości. Do tej grupy
zaliczamy np. psalmy: 15; 24; 134. Pieśni te opowiadają, jak pielgrzymi wznoszą oczy ku
wzgórzom, widzą mury Jerozolimy i oglądają licznych pielgrzymów gromadzących się razem
z okazji święta. Kończą się okrzykami radości, kiedy podróżujący docierają wreszcie do bram
świątyni i po chwili oczekiwania mogą wejść do jej wnętrza.
409. Napomnienia mądrości" to nazwa pierwszych dziesięciu rozdziałów Księgi Przysłów.
Ich autorstwo przypisuje się Salomonowi. Stwierdza on w Księdze Przysłów (8, 22), że
mądrość jest pierwszym ze wszystkich stworzeń. Co ciekawe, Salomon zawsze odnosi się do
mądrości jako do istoty osobowej: mądrość... nawołuje".
410. Pieśń nad Pieśniami, zwana też Kantykiem Salomona, jest zbiorem miłosnych
poematów wypowiadanych do siebie nawzajem przez kobietę i mężczyznę. Niektóre
przedstawione w niej obrazy są tak śmiałe, że żydowskim chłopcom nie pozwalano czytać tej
księgi, dopóki nie osiągnęli dorosłości. Wielu ludzi kwestionowało zasadność umieszczenia
tej księgi w Piśmie Zwiętym, ale starożytni przywódcy żydowscy uznali, że ma ona charakter
alegoryczny: mężczyzna starający się o kobietę ma stanowić obraz Boga upominającego się o
grzeszny Izrael. W średniowieczu autorzy chrześcijańscy zasugerowali, że księga ta opowiada
o związku Chrystusa z Kościołem.
411. Turn, turn, turn" - to tytuł wielkiego hitu zespołu The Byrds, do którego muzykę
skomponował Pete Seeger. Jego słowa były w latach 60. najpopularniejszym cytatem
biblijnym, wywodzą się bowiem z Księgi Koheleta (por. Koh 3,1-8). Słowa te bardzo lubił
prezydent Kennedy - odczytano je zresztą na jego pogrzebie.
15
Wołanie proroków
412. Prorocy i kapłani byli w Izraelu postaciami o wielkim znaczeniu. Ich liczba nie
ograniczała się jedynie do tych, o których opowiadają księgi biblijne zatytułowane od ich
imienia. Rolą tych pobożnych mężów było mówienie w imieniu Boga i przekazywanie ludowi
Bożego przesłania. Byli prorokami Jahwe tak długo, jak wypełniali otrzymane od Niego
polecenia.
413. Mojżesz, sam będąc prorokiem, zapowiedział, że w kolejnych pokoleniach Bóg wzbudzi
Izraelowi proroków, podobnych do niego. I tak się stało. Prorocy przez cały okres dziejów
Izraela towarzyszyli sędziom, królom i kapłanom jako ich przewodnicy lub doradcy.
W odróżnieniu jednak od królów i kapłanów misja proroków nie opierała się na pochodzeniu.
To Bóg wybierał indywidualnie każdego z nich.
414. Prorok Natan pełnił misję prorocką za czasów Dawida i Salomona. To właśnie on
wykazał Dawidowi jego grzech z Batszeba, a także przez jego usta Bóg przekazał proroctwo
o Mesjaszu, który miał pochodzić z rodu Dawida.
415. Prorok Eliasz dokonał wielu spektakularnych dzieł, ponieważ ufał Bogu w sposób
absolutny. Pewnego razu król Achab nakazał, by wszyscy prorocy czcili Baala jako swego
boga. Eliasz przekazał mu, że z woli Jahwe odtąd nie spadnie ani kropla deszczu. Po trzech
latach suszy, kiedy Izrael umierał z głodu, Eliasz wziął udział w konfrontacji z prorokami
Baala. Konfrontacja miała rozstrzygnąć, które bóstwo wysłucha modlitw swoich czcicieli -
Jahwe czy Baal. Gdy, dzięki modlitwom Eliasza, oblany wodą ołtarz zapłonął ogniem, lud
Izraela nawrócił się do Boga (por. 1 Kri 18,1-40).
416. Henoch i Eliasz. Te dwie postaci biblijne łączy tajemniczy sposób odejścia ze świata
ziemskiego. Eliasz został zabrany do nieba w ognistym rydwanie, wyznaczywszy uprzednio
na swojego następcę Elizeusza, który był jego sługą (por. 2Krl 2,1-13). Henoch był czło-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkskarol.keep.pl
|
