Podstrony
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- To ja widzę - zauważyła Angharada z wyższo
ścią, która tak drażniła Mair.
Nawet to, że ona również urodziła Dylanowi syna,
nie podniosło jej w oczach Angharady.
A czymże się od niej różniła poza tym, że powiła
Dylanowi pierworodnego i zamiast z warzenia piwa
utrzymywała się z przędzenia wełny? Nawet męża,
podobnie jak Mair, dotąd sobie nie znalazła.
- I cóż takiego widzisz? - spytała Mair, nie stara
jąc się nawet ukryć sceptycyzmu.
Angharada uśmiechnęła się tajemniczo, popra
wiając przewieszony przez szyję wełniany szal.
Był granatowy, przepiękny. Nie ulegało wątpliwo
ści, że wełniane wyroby Angharady są przedniej
jakości.
- CoÅ›, co ciÄ™ podniesie na duchu.
- Aha, i chcesz, żebym uwierzyła w tę twoją naj-
świeższą wizję? A ona się ziści tak samo jak moje
małżeństwo z najmłodszym synem barona?
- Wszak wiesz, że Trystan nie poślubił jeszcze tej
Normanki.
- Sporządzili już i podpisali intercyzę. On się teraz
nie wycofa. Chyba że ona by się rozmyśliła albo umarła.
- Jest kobietÄ…, a kobiety siÄ™ zmieniajÄ….
- Już dawno chciałam cię zapytać, dlaczego prze
powiadasz przyszłość innym, a nigdy nie mówisz, co
tobie pisane?
Angharadzie zabłysły oczy.
- Powiem ci dlaczego. Otóż ja swojej przyszłości
nie widzÄ™.
- Pozazdrościć.
- Taka jest prawda. Nigdy nie miałam wizji, która
mnie by dotyczyła.
- Angharado, nie wybieram się za mąż za Trysta-
na, a więc jeśli tylko z tym przyszłaś, to wybacz, ale
mam dużo pracy.
Angharada ani myślała wstać. Tajemniczy uśmiech
nie schodził jej z warg.
- Następnego lata więcej będziesz jej miała.
- To wiem i bez ciebie, moje piwo coraz lepiej siÄ™
sprzedaje.
- To nie ma nic wspólnego ani z twoim piwem,
ani z browarem. Jak siÄ™ ostatnio czujesz, Mair? Nie
jesteś zmęczona? Czy piersi nie zrobiły ci się wrażli
we na dotyk? A może mdli cię rano?
- Nic mi nie dolega. Zmęczona, owszem, jestem, ale
to mi nie pierwszyzna, piersi mam wrażliwe, jak zawsze
w tej fazie księżyca, a mdłości nie mam - wyrecytowała
zgodnie z prawdą, usiłując stłumić przypływ nadziei,
którą obudziło w niej pytanie Angharady.
- Widać tym razem łagodniej to przechodzisz.
- Co Å‚agodniej przechodzÄ™?
Angharada zaśmiała się cicho.
- Sama się domyśl.
- Oj, przestań z tymi swoimi zagadkami! Nie
masz nic lepszego do roboty, jak mnie nachodzić
i wyprowadzać z równowagi?
- Myślałam, że ucieszysz się, zyskując pewność
- Pewność czego?
- %7Å‚eÅ› brzemienna.
- Przeciągasz strunę, Angharado - rzekła Mair,
pÄ…sowiejÄ…c. - Nie bÄ…dz okrutna.
- Myślałam, że moja wizja sprawi ci radość.
Mair wciągnęła powietrze w płuca. W krtani
wzbierał szloch.
- Może by i sprawiła, gdyby to była prawda.
Angharada wstała i spojrzała Mair głęboko
w oczy. Po jej wargach błąkał się ciepły uśmieszek.
- To prawda, Mair. Nosisz w Å‚onie dziecko, a jego
ojcem jest Trystan. To będzie silny, zdrowy syn,
a kiedy dorośnie, stanie się dumą swoich rodziców.
Pod Mair ugięły się kolana. Usiadła ciężko.
- To... to nieprawda. To nie może być prawda.
A jeśli prawda? - podpowiadało głupie serce. A je-
śli jej marzenie, żeby znowu tulić do piersi dzieciąt-
ko, rzeczywiście ma się spełnić?
Jeśli jest brzemienna, to ojcem może być tylko
Tryystan. Od ostatniej kobiecej słabości nie była z Ivo-
rem ani razu.
Co by na to powiedziała lady Rosamunde? Nie by-
łaby zachwycona i pewnie zamieniłaby Trystanowi
życie w piekło.
Mogłaby nawet zerwać zaręczyny i wszystkie plany
Trystana ległyby w gruzach. Doznałby upokorzenia.
Był taki dumny, że mogłoby go to załamać.
I z tej dumy znienawidziłby ją za to, że zniszczyła
jego wielkie nadzieje.
- Jeśli nawet noszę w sobie dziecko, to może oj-
cem jest ktoś inny - podsunęła.
- Nie, to jego - powiedziała stanowczo Anghara-
da. - Widziałam.
- Co, Trystan i ja? Chyba jesteÅ› szalona.
- Nie bardziej od ciebie. Widziałam cię z nim.
- Cóż to, chodzisz teraz po wiosce i zaglądasz lu-
dziom w okna?
- Dobrze wiesz, co mam na myśli.
Mair wiedziała. Wiedziała też, że jeśli Angharada
opowie ludziom o swojej wizji, wszyscy w Craig
Fawr dadzÄ… jej wiarÄ™.
Wszyscy uwierzyli w przepowiedniÄ™ Angharady,
że Mair i Trystan, choć z pozoru nie darzyli się sym-
patiÄ…, kiedyÅ› siÄ™ pobiorÄ…. Byli o tym tak przekonani,
że długo ukrywali przed nią tę przepowiednię, żeby
jej nie denerwować.
- Nie mów nikomu, Angharado - poprosiła Mair.
- Błagam. On bierze sobie za żonę tę Normankę, nie
mnie, i z rozpowiadania takich rzeczy nic dobrego
nie wyniknie.
- Nie możesz utrzymać tego w sekrecie, Mair.
- ImiÄ™ ojca mogÄ™, i utrzymam.
- Ivor pomyśli...
- Ivor będzie wiedział, że to nie jego.
- Aha! - Angharada pokiwała głową i ściągnęła
brwi. - To powiesz, że czyje to...
- Nic nie powiem. Będę się uśmiechała i kazała
im zgadywać. Jeśli i ty będziesz milczała, to kogo jak
kogo, ale Trystana nikt nie będzie podejrzewał. Do
brze mówię?
Angharada pokręciła głową.
- Jednak on powinien wiedzieć, że ma syna.
Chcesz zataić przed nim ten fakt? Zresztą twojemu
synowi, jako pierworodnemu rycerza, przysługuje
prawo pierworództwa. Chyba go nie pozbawisz tego
prawa?
- Najważniejsze, żeby przyszła żona Trystana się
nie dowiedziała. Widziałaś ją? Wyobrażasz sobie, ja
kie piekło na ziemi by mu zgotowała?
- Ona nie zostanie żoną Trystana.
- Oj, przestań Angharado! - krzyknęła Mair, za-
ciskając z gniewu pięści. - Nie wierzę w twoje prze
powiednie! Nie jestem taka głupia.
Blada twarz Angharady pokraśniała.
- To dlaczego tyle razy się sprawdziły?
- Czasami udaje ci się coś przewidzieć, i tyle.
Zrozum, Trystan jest zaręczony z tą Noraianką i ją
poślubi. Nie wienvskąd się dowiedziałaś o Trystanie
i o mnie. Może widziałaś, jak ode mnie wychodził,
albo ktoś inny to widział. A może tylko wydaje ci się,
że wiesz, ale wcale nie jesteś tego pewna, tylko tak
udajesz.
Angharada odwróciła wzrok.
- O, Boże! -jęknęła cicho Mair, widząc zmiesza
nie Angharady. - A więc trafiłam, tak? Ty naprawdę
nie wiesz na pewno, co przyniesie przyszłość. - Głos
jej drżał. - Może... może ja wcale nie jestem w bło
gosławionym stanie...
Angharada wstała, chwyciła Mair za ręce i spoj
rzała jej głęboko w oczy.
- Mair, ja wierzę w to, co widzę. Nie mówię
wszystkiego, bo czasami nie do końca wiem, co moje
wizje oznaczają. Przyznaję, nie mam pewności, kogo
poślubi Trystan. Wiem tylko, że będzie ze swoją żoną
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkskarol.keep.pl
|
