Podstrony
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
że zastała go w takiej sytuacji z Bellą. Nell czekała na niego
na dole, najwyrazniej wściekła.
- W końcu wyszedłeś.
- Tellie wyjechała. Słyszałem auto na podjezdzie. Co się
Skrywana miłość 75
stało? Po co tu przyszła? - spytał z ociąganiem, ponieważ
zdał sobie sprawę, że nie wyglądała, jakby się za nim uga
niała.
Nell była wściekła i nie zamierzała tego ukrywać.
- Nie mogła połączyć się z tobą przez telefon, więc przy
jechała, żeby ci powiedzieć, że Marge zabrało pogotowie.
- Skinęła głową, widząc, jak pobladł. - Tak. Nie ugania
ła się za tobą. Chciała, żebyś się dowiedział, co stało się
z twojÄ… siostrÄ….
- O Boże.
- On ci nie pomoże. %7łeby tak nawrzeszczeć na biedną
Tellie, która chciała cię tylko powiadomić...
- Zamknij się - warknął z wściekłością. - Zadzwoń do
szpitala i dowiedz siÄ™...
- Sam zadzwoń! Składam wypowiedzenie, od teraz. Nie
mogę patrzeć, jak się znęcasz nad Tellie.
Otworzyły się drzwi i stanęła w nich uśmiechająca się
rozkosznie Bella.
- Może wyjdziemy coś zjeść? - spytała J. B., biorąc go
za ramiÄ™.
- Jadę do szpitala, moja siostra miała atak serca.
- Och, to okropne. Chcesz, żebym pojechała z tobą? Bę
dę cię trzymała za rękę.
- Dziewczynki by się ucieszyły - rzekła Nell. - Byłabyś
dla nich prawdziwym pocieszeniem.
- Nell! - żachnął się J. B.
- Ona ma rację, pocieszę je - odparła Bella, nie dostrze
gając sarkazmu. - Będziesz mnie potrzebował.
- Mam nadzieję, że pewnego dnia dostaniesz to, czego po
trzebujesz - rzekła Nell do J. B., odwracając się na pięcie.
- JesteÅ› zwolniona! - wrzasnÄ…Å‚ J.B.
Diana Palmer
76
- Za pózno, już sama zrezygnowałam - odparła uprzej
mie. - Jestem pewna, że Bella umie ugotować kolację i wy
prać ci ubranie.
Po tych słowach zatrzasnęła z hukiem drzwi.
- Wiesz, że nie umiem gotować, J. B. - odezwała się
z irytacją Bella. - Nigdy nie prałam ubrań. Swoje odsyłam
do pralni. Co się z nią stało? To przez tę głupią dziewczynę,
która tu była, prawda? Nie lubię jej...
J. B. sięgnął do kieszeni i wyjął dwa banknoty.
- Wezwij taksówkę i jedz do domu - uciął. - Muszę je
chać do szpitala.
- Ale... sądzę, że powinnam jechać z tobą.
- Jedz do domu - rzekł ze złością.
- Dobrze, nie musisz wrzeszczeć.
- Moja siostra miała atak serca - powtórzył.
- Tak, wiem, ale takie rzeczy siÄ™ zdarzajÄ…. Nic na to nie
poradzisz.
J. B. pomyślał, że rozmowa przypomina mówienie do
ściany. Poprawił koszulę, sprawdził, czy ma w kieszeni klu
czyki od auta, chwycił płaszcz z wieszaka i wyszedł, nie
oglÄ…dajÄ…c siÄ™ za siebie.
Dawn i Brandi chodziły po poczekalni w szpitalu w Ja-
cobsville, podczas gdy doktor Coltrain badał ich matkę.
Były ciche i poważne, a na ich policzkach widniały ślady
Å‚ez.
Kiedy pojawił się J. B natychmiast do niego podbieg
ły, najwyrazniej wstrząśnięte. Przytulił je mocno, czując się
jak potwór, ponieważ nie pozwolił Tellie dojść do słowa,
kiedy do niego przyszła. Teraz ona cierpiała, a Nell chciała
odejść. Jeszcze nigdy nie czuł się taki bezradny.
Skrywana miłość 77
- Mama nie umrze, prawda, wujku? - spytała Brandi
z ufnością.
- Oczywiście, że nie - zapewnił ją tonem, jakiego uży
wał w rozmowach z małymi dziećmi. - Nic jej nie będzie.
- Tellie powiedziała, że jedzie powiedzieć ci o mamie.
Nie przyjechała z tobą? - spytała Dawn, wycierając oczy.
Zesztywniał.
- Nie ma jej tu?
- Nie. Pojechała do ciebie, bo nie odbierałeś telefonu -
powiedziała Brandi.
- Może pojechała do domu po koszulę dla mamy - do
myśliła się Dawn. - Zawsze pamięta o takich rzeczach, kie
dy wszyscy inni rozpadają się na kawałki.
- Na pewno niedługo tu będzie - stwierdziła Brandi. -
Nie wiem, co byśmy bez niej zrobiły.
Słowa te sprawiły, że J. B. poczuł się jeszcze gorzej. Tel
lie musiała się śmiertelnie wystraszyć. Była przy dziadku,
kiedy umierał na atak serca. Kochała go nad życie. Atak
Marge z pewnością przywołał okropne wspomnienia. Co
gorsza, przyjedzie zaraz do szpitala, gdzie będzie musiała
sobie poradzić z J. B., z tym, co jej powiedział. To nie bę
dzie przyjemne spotkanie.
Rozmyślania J. B. przerwał doktor Coltrain, który poja
wił się z uśmiechem na twarzy.
- Marge będzie zdrowa - powiedział. - Przyjechaliście
w samą porę. Będzie tylko musiała odwiedzić kardiologa
i zacząć brać leki. Wiecie, że miała za wysokie ciśnienie?
- Nie! - rzekł od razu J. B. - Zawsze miała niskie!
- Być może to uratowało jej życie.
- A zatem to był atak serca? - spytał J.B.
Diana Palmer
78
- Tak, na szczęście łagodny. Możecie ją zobaczyć, kiedy
przewieziemy jÄ… do sali.
- Ale gdzie jest Tellie? - spytała Dawn, kiedy doktor od
szedł.
J. B. sam chciałby wiedzieć.
Wracał właśnie z rejestracji, gdy mijając izbę przyjęć,
zobaczył zmartwionego Grange'a idącego obok dwóch sa
nitariuszy, którzy spieszyli się do drzwi. Na noszach leżała
nieprzytomna, pokrwawiona Tellie.
- Tellie! - krzyknął, podbiegając bliżej. Była blada jak
płótno. Przeraził się jeszcze bardziej niż wtedy, kiedy do
wiedział się o ataku Marge.
- Co się stało? - spytał Grange'a.
- Nie wiem. Jej samochód zjechał z drogi i leżał w ro
wie. Dachował. Gdybym akurat tamtędy nie przejeżdżał,
już by się utopiła.
J. B. poczuł, jak rozdziera mu się serce. To była jego wina,
- Gdzie był samochód?
- Na drodze prowadzącej do twojej farmy - odparł
Grange, mrużąc podejrzliwie oczy. - Dlaczego tu jesteś?
- Moja siostra miała atak serca - odparł poważnym to-
nem. - Tellie przyjechała do mnie, żeby mnie powiadomić
- dodał z ociąganiem.
- To dlaczego, do diabła, nie przyjechała tu z tobą? -
spytał Grange. - Kocha Marge. Musiała być bardzo zde
nerwowana. Nie powinna była prowadzić w takim stanie
w takÄ… okropnÄ… pogodÄ™.
J. B. wolał zignorować to pytanie. Udał się za pielęg
niarzem do jednego z gabinetów, ale Grange ruszył tuż za
nim.
Skrywana miłość 79
J. B. wziął małą dłoń Tellie w swoje dłonie.
- Tellie - rzekł, czując ból przeszywający go do szpiku
kości. - Trzymaj się!
- Nie powinna była prowadzić - powtórzył Grange,
opierając się o ścianę.
Wiszącą w powietrzu awanturę przerwało wejście dok
tora Coppera Coltraina. Obrzucił J. B. dziwnym spojrze
niem.
- Co się stało? - spytał, odsuwając J. B. na bok.
- Jej samochód miał dachowanie - poinformował Gran
ge. - Tellie leżała twarzą do dołu w rowie z wodą.
- Miała szczęście! - wymruczał doktor, sprawdzając ma
łą latarką reakcję zrenic na światło. - Zrobimy prześwietle
nie i parę badań, aby ustalić rozmiar obrażeń. Ale najważ
niejsze jest, by odzyskała przytomność.
J. B. poczuł, że robi mu się słabo. Jednego z jego ludzi
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkskarol.keep.pl
|
