Podstrony
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- Ponieważ mu tego zabroniłeś? - upewniła się Honor.
- Tak.
- Dlaczego Granger się ciebie słucha?
- Może jest w mojej obecności tak samo zdenerwowany jak
ty - stwierdził lakonicznie Landry. W tej samej chwili przynie
siono sałatkę z brokułów.
Honor pochyliła się nad stołem i powiedziała stanowczym
tonem:
44 HONOR,MAOZ I...
- Oddam ci te pieniądze, jak tylko wrócę do domu.
Przez chwilę przyglądał się jej, jakby się nad czymś zastana
wiał, po czym kiwnął głową.
- W porządku, jeśli poprawi ci to nastrój.
- Poprawi.
- Rozumiem. Chciałbym, żebyś miała dobry nastrój w moim
towarzystwie.
- Naprawdę? - spytała sceptycznie.
- To mój najważniejszy cel-zapewnił ją.
Musiała przyznać, że pod koniec kolacji Conn przynajmniej
częściowo osiągnął swój cel. Wprawdzie nadal zachowywała
wobec niego dystans, ale w coraz większym stopniu czuła jego
magnetyzm. Nie wracali już do sprawy zwrotu przez nią pienię
dzy, które Landry dał Grangerowi. Najwyrazniej najważniejszą
rzeczą dla Landry'ego było to, żeby nie musiała osobiście kon
taktować się z Grangerem.
O dziwo, jego troska sprawiła, że Honor czuła wobec niego
coraz większą wdzięczność. Co za ironia losu, pomyślała, poda
jąc mu klucz do drzwi wejściowych.
- Czy napijesz się koniaku, kiedy będę wypisywać czek? -
spytała, wchodząc do mieszkania.
- Chętnie, dziękuję - mruknął, przechadzając się po zadzi
wiajÄ…co umeblowanym salonie. - Powiedz mi, gdzie ten koniak
jest, to sam sobie nalejÄ™.
- W czerwonej, lakierowanej szafce pod oknem.
Kiwnął głową i ruszył przed siebie po białym dywanie.
Interesuje się każdym szczegółem, pomyślała Honor, idąc do
HONOR,MIAOZI... 45
sypialni po książeczkę czekową. Ile można się dowiedzieć
z umeblowania jej salonu? Przypuszczalnie bardzo wiele.
Kiedy weszła do sypialni, której urządzenie zainspirowała
sztuka użytkowa Japonii, zauważyła, że coś jest nie w porządku.
Przez moment stała nieruchomo w drzwiach, przyglądając się ze
zmarszczonymi brwiami wszystkim zakamarkom pokoju.
W chwilę pózniej potrząsnęła niecierpliwie głową. Nie spo
strzegła niczego podejrzanego. Ozdobione złotą obwódką czar-
no-czerwone szuflady toaletki były zamknięte, a łóżko porząd
nie zasłane wyszywaną kapą. Pokój stanowił wizualną interpre
tacjÄ™ subtelnego, wyrafinowanego spokoju. Jedynym wyraznym
zakłóceniem tego spokoju był telewizor, dyskretnie schowany
za składanym parawanem.
Przygryzła dolną wargę, usiłując pozbyć się uczucia, że
w pokoju jest coś, czego tam przedtem nie było. Zniecierpliwio
na własnymi podejrzeniami, podeszła do szafy i otworzyła
drewniane drzwi. W środku wisiały ubrania w jaskrawych kolo
rach nad rządkiem równie jaskrawych butów. Wszystko było na
swoim miejscu.
- Stajesz się nerwową, starą panną, moja droga - skarciła się
na głos, po czym pochyliła się nad toaletką i wypisała czek na
pięć tysięcy dolarów.
Złożyła podpis i wyprostowała się, nadal czując lekkie zanie
pokojenie.
- Ach, do diabła - mruknęła, po czym uklękła na białym
dywanie i zajrzała pod łóżko.
Nagle od drzwi dobiegł ją rozbawiony głos Conna:
- Niech mnie kule biją! Słyszałem o samotnych kobietach,
46 HONOR. MIAOZ I...
które zaczynają sprawdzać, czy nikt się nie schował pod łóż
kiem, zanim pójdą spać, nie przypuszczałem jednak, że jesteś
jednÄ… z nich.
- Miałam rację, kiedy doszłam do wniosku, że nie możesz
się pochwalić poczuciem humoru.
Zaczerwieniona ze wstydu, wstała i sięgnęła po czek, który
leżał na toaletce. Zdając sobie sprawę z rumieńca na policzkach,
przez chwilę wpatrywała się w czek, nie chcąc napotkać ironicz
nego wzroku Conna.
Kiedy się jednak obróciła, zamierzając rzucić jakąś żartobli
wą uwagę, znalazła się nagle w jego ramionach.
- Conn?
- Nie musisz zaglądać pod łóżko, jestem tutaj.
Tkwiąc nieruchomo w jego ramionach, Honor przyglądała
się zafascynowana, jak pochyla głowę. Rzeczywiście był tu
razem z nią. Kiedy dotknął ustami jej warg, zupełnie zapomniała
o poprzednim zaniepokojeniu.
Całował ją tak, jakby miał zamiar robić to jeszcze przez
bardzo długi czas. Jego pożądanie manifestowało się w bardzo
wyrazny i oczywisty sposób. Honor odkryła, że jej ciało natych
miast zareagowało na to podnieceniem i radosnym oczekiwa
niem.
Kiedy rozchylał jej usta, objęła go za szyję, drżąc lekko, a on
w odpowiedzi mocniej zacisnął dłonie na jej talii, wyraznie
dając do zrozumienia, jak bardzo jej pożąda.
Honor przymknęła leniwie oczy, Poczuła, że jej ciało wpada
w słodki letarg.
- Kochanie, tak dobrze smakujesz - mruknÄ…Å‚ ochryple
HONOR,MIAOZI... 47
Conn, odrywając się niechętnie od jej ust, żeby zaraz dotknąć
delikatnie wargami skóry za uchem. - Jesteś słodka i seksowna.
Wiedziałem, że tak będzie.
Odruchowo zacisnęła palce na jego ramionach, ściskając
szary materiał marynarki. Conn jęknął i powoli przesunął dłonie
do góry, zatrzymując je tuż przy jej piersiach.
- Och, Conn...
- Dobrze nam będzie razem - stwierdził po chwili.
Pogładził kciukiem jedną pierś, czując, jak rozkwita pod
złotożółtym jedwabiem.
- Nie - szepnęła. - Jeszcze nie.
Ani nigdy, jeżeli mam choć trochę zdrowego rozsądku, doda
ła w myśli. W jej wieku powinna już wiedzieć, że nie igra się
z ogniem.
- Nie będę cię do niczego zmuszał - obiecał Conn uspokaja
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plkskarol.keep.pl
|
